Limeryk #
Myszki nie mylą zła z dobrem.
Mówisz, że kredki były mokre
od mysich łez.
Ty za nimi tęskniłaś też,
powróciły niby Odysa okręt.
Myszki zostały nieopacznie schowane do Mikołajowego pudełka z kredkami podczas ostatniego pobytu Gai w szkole. Odnaleźli je moi uczniowie, gdy pożyczyliśmy od Miko zestaw do robienia plakatów.
Nie mam daru
do umiaru.
Lubię płynąć na powodzeń fali.
Gdy idzie źle, nerwy mam nie ze stali
tylko z powodzi i pożarów.
Limeryk #
i chwytam dzień, jestem teraz i tu,
a nie na spektaklu o Stelli Walsh.
Niepotrzebny mi nad głową klosz,
chcę patrzeć przez okno z niestabilnego taboretu.
Czytanie "Stowarzyszenia umarłych poetów" daje wolność od niechcianych myśli. Szukam tylko okazji, by wziąć tę książkę do ręki. Jak świetnie jest cenić w sobie nieszablonowość i ciągle zmieniać perspektywy.
W lesie rozkwitał zawilec,
a ja sama nie wiem już ile
dni zamartwiałam się przez tę zarazę,
najgorsze chwile spędziliśmy razem,
na naszym czele - Gaja, od optymizmu spec.
Limeryk #
Ulicą przejechało różowe audi,
zza okna kusi śliwa wiśniowa Pissardi,
tuż pod naszym nosem
wiosna śpiewa kosem,
bratkom barw użyczył sam Gaudi.
Po lekcji baletu
- Mamusiu, poćwiczymy jutro obroty i iście?🧚♀️🩰💿
Limeryk #
Odrobina wyklejania i szczypta nudy,
a na deser czarno-biały budyń.
Biłam brawo, gdy tańczyłaś na dywanowej scenie,
a Ty, Gaju, podziękowałaś mi za docenienie.
Głaski wynagrodzą wszelkie trudy.
Limeryk #
Myślę o żurawiach z dalekich stron,
w radiu obraca się płyta Niny Simon.
W rogu ogrodu zieleni się bez,
oto wiosenna mindfulness,
czyli uważność - mój tajemny schron.
Czy moi uczniowie chcieliby żyć wiecznie?
Mówią, że niekoniecznie.
Gaja mówi, że spotkamy się w domu,
gdy przestaniemy żyć. Komu
pasowałoby spotkanie na drodze mlecznej?
Rozmowy o śmierci nabrały innej mocy w obliczu odejścia Babci Alicji...
Limeryk #
Gdy szwankowało Ci zdrówko,
wzięłaś mnie na słówko
i będąc sympatii do Puffin Rock wzorem,
wyznałaś, że teraz jesteś myszką,
która sama nie kopie norek,
czyli wiecznie głodną ryjówką!
Byłyśmy dziś w kawiarni Sowa. Ja czekałam w kolejce, a Gaja oglądała pralinki w gablotce. W końcu podchodzi do mnie:
- Kupisz mi ważkę?
- Nie. Zjemy placuszki z truskawkami.
Mija pół godziny. Gaja swoim zwyczajem osoby nad wyraz niezłomnej w dążeniu do celu pyta:
- Kupisz mi teraz ważkę?
- Ona jest za słodka, nie będzie Ci smakować.
- Kto je ważki?
- Osoba dorosła może kupić ważkę do kawki.
- Kupisz mi kawkę dla dzieci... 😃
- Nie wiem czy jest... Yyy... (oczywiście potęga logicznego myślenia Gai kolejny już raz mnie nokautuje)
- Zapytasz????
🐭
Limeryk #
Skąd u Ciebie taka myśl,
że wieczność zaczyna się dziś?
Pytania o sprawy ostateczne
są naszej codzienności tłem.
Wieczność jest jak mysz.
